Ze is een jaar of vijf en ligt languit op de inpaktafel van de supermarkt. Geen zin om mee naar binnen te gaan en dus wachten op mama. Ik zet mijn volle boodschappenkar tegen de inpaktafel en begin alles over te hevelen naar mijn Oma-wagentje met twee wieltjes. “Hoi” zegt ze. “Hallo daar” zeg ik. “Neem jij je wagentje niet mee naar huis?” wil ze weten. “Nee” zeg ik “ik heb toch een eigen wagentje?” Ze gooit haar bovenlichaam over de rand en steekt haar hoofd in het karretje. “Even kijken wat jij allemaal heb.” Ze pakt een zakje sla en laat het snel weer vallen. Van sla moet ze niks hebben blijkbaar. Haar oog valt op een pakje sigaretten en vol verbazing vraagt ze: “Rook jij?” “Soms” zeg ik ineens beschaamd. “Moet je niet doen, is niet goed voor je.” weet ze wijs te vertellen. Haar ogen gaan over de flessen wijn en nu wil ze weten of ik dat allemaal zelf op ga drinken. “Nee, daar krijg ik wel wat hulp bij” zeg ik. Ineens valt haar iets op en met hoge verbaasde stem roept ze: “Jij hebt geen snoepjes !!” “Dat klopt, ik hou niet van snoepjes.” Ze kijkt me vol verbazing aan. Haar hersens draaien op volle toeren en omdat ik inmiddels bijna bij de laatste boodschap ben schiet haar een prima idee te binnen. “Zal ik jouw wagentje wegbrengen?” en heel snel zegt ze “En dan krijg jij het centje terug van mij.” Haar eerste offerte in dit leven, gaat er door mijn hoofd, maar geen goeie offerte. Hier is een levensles op zijn plaats. “Ik heb een beter idee” stel ik voor, “jij brengt mijn wagentje weg en dan mag je ook het centje houden want daar heb je dan tenslotte voor gewerkt.” Ze springt snel van de tafel en klamt haar handen om mijn wagen om dit voordeel vast te houden. Ik loop weg en zwaai nog even naar haar. Terwijl ik de winkel uitstap hoor ik haar gillen: “Maaaaaa, ik mag die mevrouw d’r wagentje wegzetten en ook het centje houden.”
Weer een zakenvrouw geboren denk ik tevreden.
Note: Niet lang hierna ben ik voorgoed gestopt met roken
Heerlijk verhaal, nu maar hopen dat die moeder ook weleens haar wagentje laat wegbrengen 😉
Dat zal de kleine dame vaker aan gaan bieden, denk ik ! 🙂
je kunt ze dus echt maken, die zakenvrouwtjes. Prachtig verhaal overigens
Prachtig !
Heel herkenbaar! En zelfs bij wat oudere kinderen heeft het effect: het vooruitzicht het muntje te mogen houden is goed genoeg om vrijwillig mee te gaan als ik zware boodschappen heb. 🙂
Jong geleerd oud gedaan.
Niet geboren, Cornette….maar gemaakt!
Leuk hoor heb dat ook wel eens mee gemaakt.
Maar die waren wel iets ouder.
En stonden buiten te wachten.
Moet ik uw karretje wegbrengen.
En dan maar hopen dat ik zal zeggen.
Goed hoor hou het geld maar.
Goed zaken doen als je er een dag staat.
Groetjes Nel
Nog een bijkomstigheid is dat ze geleerd heeft dat er ook aardige boodschappende (forgive)’vreemde’ vrouwen zijn.
Mooi verhaal en een bijdehandte tante.
heerlijk.. je ziet haar liggen!
Wat hou ik toch van je verhalen…!!!
Natuurlijk wel oppassen dat ze straks niets meer doet zonder vergoeding.
Mooi verhaal, dit zijn gouden ontmoetingen!
Ik kan al bijna niet wachten op je volgende log!
En ze bood nog wel aan om iets gratis voor je te doen.. uit de goedheid van haar hart zeg maar.. 😛
Ja, leuk verhaal.
en nou nog leren onderhandelen over een extra centje
of is dat iets van onderste en kan?
Ik zie het helemaal voor me! Prachtig!
Genoten van dit verhaal, echt mooi verteld.
Hou wel van deze stijl.
groetjes,
Emile.
Bij nader inzien vraag ik me af of het iets is om tevreden over te zijn als je een kind bijbrengt dat niets voor niets is.
Ik bedoel, het kind bood spontaan aan het karretje terug te brengen. Toch iets om over na te denken.
Immers, voor wat hoort wat, we kennen het allemaal, maar het spontane, het onberekende, is dat niet iets om te waarderen?
Of ben ik nu te zwaar?
Mis ik ironie?
Is het niet heerlijk dat zo’n kind gewoon iets voor je had willen doen zonder prijskaartje?
Omdat het zich verveelde en het mogen doen de beloning al zou zijn geweest. Of het vertrouwen dat het dat geld terug zou brengen.
Daarmee wordt het verhaal niet minder leuk hoor, maar het roept vragen op.
Vroeger waren er nog geen karretjes om weg te brengen. Zou dat de oorzaak zijn van mijn afwezige ‘zakengeest’ ? 😉
wat lief zeg van dat kind… en ook van jou !!!
een fijne woensdag Cornette !
Ietsje te zwaar op de hand m.i. Jeanine. Kijk naar het commentaar van Genevieve. Die heeft het door.
Ach ja, soms ben ik inderdaad te zwaar op de hand.
In alle opzichten een geweldig verhaal!
Parelpoeper!!