Er is vrijwel niets bijzonders te zien aan mijn manier van lopen. Het feit dat ik loop is op zich al bijzonder genoeg. Eind oktober 2010 viel ik te pletter en kon ik niet meer lopen en dacht ik dat dat wellicht altijd zo zou blijven. Lang verhaal. Gaan we nu niet doen. Het gaat inmiddels prima. Dank u.
Alleen hardlopen is er niet meer bij. Nu had ik toch al geen klik met hardlopen dus dat is geen probleem. Snel opzij springen lukt ook niet. Het risico dat ik dan val is erg groot en dat kan maar beter niet meer gebeuren. Dus spring ik niet opzij.
Althans, wat mij betreft. Helaas denken een aantal medeweggebruikers daar regelmatig anders over. Je herkent de situatie misschien wel. In de verte zie je een auto / brommer / motor / peloton fietsers of iets dergelijks aankomen. Je denkt: “Dat ga ik nog halen” en je steekt over.
Nu loop ik ook niet meer zo snel als voorheen en er zijn een heleboel medeweggebruikers die denken dat ik dat expres doe zodat zij hun snelheid ietsje moeten indammen. En dat verrotten ze. Sterker nog, sommigen geven een dotje gas bij om die langzaam overstekende trut eens fijn een lesje te lezen.
Lekker rakelings erlangs. Daar zal ze van schrikken! Ha Ha Ha! Moet ze maar doorlopen. Of opzijspringen. Echt een sport dat ‘net op het nippertje, raak ik je wel of raak ik je niet’.
Inmiddels raak ik gewend aan mijn snelheid en steek ik niet meer over als er iets aankomt. Ik wacht wel op betere tijden. Maar soms lukt dat niet. Auto’s die de hoek om komen scheuren als ik halverwege de oversteek ben. Een peloton fietsers waarvan ik de snelheid niet kan inschatten. Opgevoerde brommers die haast hebben.
En allemaal reageren ze in de sfeer van: “Spring toch opzij muts! Je ziet mij/ons toch aankomen?”
Geachte dames en heren medeweggebruikers. Ik zou dolgraag opzij springen of het even op een hardloopje zetten. Dat plezier zou ik jullie allen heel graag willen doen. Maar helaas, het zit er niet in en het komt er dus ook niet uit.
Ik overweeg echter wel om een wandelstok te gaan kopen. Zo eentje met een hele scherpe ijzeren punt. Dat die stok in het rond zwaait van de schrik tijdens zo’n ‘net op het nippertje aktie’ is helemaal per ongeluk. Ik dacht namelijk dat u/jij wel bijtijds opzij zou springen.
Cornette's Wereld
Van mij. Voor mij.
Vanuit andere redenen erg herkenbaar. Ik ben dan ook die Truus die rustig uren op een kruispunt staat te wachten.
Wat mankeert mensen ook dat ze zo’n haast hebben dat ze liever iemand’s hielen er af rijden met het risico een ongeluk te veroorzaken, dan ietsepiets rustig aan te doen. Zou ook beter zijn voor hun gezondheid, al dat gestres is werkelijk nergens goed voor.
Zo herkenbaar. Ik had elke morgen last van de ‘barbaren uit Noord’ die als gekken van de pont af kwamen rijden, natuurlijk over de stoep. Een keer werd ik gesandwitcht tussen twee brommers. Ik vind zo’n stok een heel goed idee. Wij gaan van de zomer weer naar Italië, ik wil best een flink puntige voor je meenemen.
@Yvonnep: In Italië zal je die stok hard nodig hebben. Daar heeft nog nooit iemand gehoord van verkeersregels.
Ben benieuwd hoe ze reageren!!
Krijgen we daar ook een blogje over… kan erg leuk worden om te lezen 😉
Cornette, wen er maar aan. Ik bedoel, probéér er aan te wennen. Hufterig gedrag in het verkeer is, op ’n enkele uitzondering na, orde van de dag.
Ik reken nergens op, bouw voor mezelf volledige veiligheid in met het risico ook door dit gedrag als hopeloze trut bestempeld te worden maar dat moet dan maar. Mijn lijf is mij te lief.
Die stok ga je vást niet gebruiken. 🙂
(Ik heb je culinaire web gezocht, en gevonden, en kwam vanzelf hier terecht.)
Hartelijke groet.
Ik zou graag zien dat de log-frequentie wat opgevoerd werd; kan dat?
@ G E R. Zou ik ook wel willen! Er spoken dagelijks logjes door mijn hoofd maar de dagen vliegen voorbij! 😉