Er was eens een meneer en die werd voor veel centjes ingehuurd door een overheidsinstantie. Die meneer moesten ze per uur betalen. Dat noemen we met een duur woord een Externe.
Deze Externe moest ook weleens een reisje maken en reisjes worden altijd geboekt door de overheidsinstantie zelf. Daar hebben ze een speciale afdeling voor. Die afdeling heeft als opdracht meegekregen dat alles zo goedkoop mogelijk moet.
Dat is logisch want uiteindelijk komen de centjes van de belastingbetaler vandaan. Zo gezegd, zo gedaan. In plaats van een rechtstreekse vliegreis van twee uur te boeken bedacht de reisafdeling dat het veel goedkoper was om van A via C naar D en vandaar naar de eindbestemming B te gaan.
Alles bij elkaar duurde de reis van de dure meneer 18 (achttien) uur. En al die tijd was hij in dienst van het overheidsbedrijf en moesten ze hem dus zijn uurtarief betalen. Dat waren bij elkaar heel veel centjes.
Zo werd de reis toch nog vele malen duurder dan een rechtstreeks ticket van A naar B.
Toen een slimme ambtenaar (want die bestaan echt) daar een opmerking over maakte zei de verantwoordelijke baas: “Ja, dit is wel veel duurder maar dat geeft niet want het komt UIT EEN ANDER POTJE.”
Mijn leven is een stuk rijker geworden sinds ik dit waargebeurde verhaal heb gehoord. Ik gebruik het nu thuis ook.
Bij het shoppen op internet gebruik ik nu de creditcard van De Man in plaats van die van mijzelf. En als hij zeurt dat ik teveel geld heb uitgegeven dan roep ik: “Dat geeft niet want het komt UIT EEN ANDER POTJE.”
Dus dan weet u dat, geachte belastingbetaler. Als de centjes uit uw linkerbroekzak komen dan is dat iets heel anders dan wanneer ze uit uw rechterbroekzak geplukt worden.
Toch fijn om te weten.
En wie denkt dat dit een zeldzaam voorkomend geval is moet gewoon lekker verder slapen.