Een mens kan wat afpiekeren. Mijn snappertje draait soms helemaal dol. Want waarom mag je als 20-jarige niet comazuipen maar wel aan flarden gereten worden in een verwegland? Geen idee.
Het leven speelt zich dezer dagen dicht bij huis af. Onze wereld is even wat kleiner dan normaal en de buitenwereld moet even wachten.
Zo zijn we bezig met af en toe een helpende hand te bieden aan een oude man die er nog aan moet wennen om alleen te zijn en voor zichzelf te zorgen.
Nog geen 14 dagen na het overlijden van de liefde van zijn leven kwam hij laat in de middag tot de ontdekking dat er geen brood en beleg in huis was. Nog even snel naar de supermarkt om de hoek. Op de terugweg wordt hij overvallen door twee jonge jongens.
Mes op zijn keel en met geweld tegen de grond gewerkt. Zijn boodschappentas weg en zijn handen kapot. Gelukkig zat er in die tas alleen dat brood en beleg. De schrik is groot. De politie toont zich van haar beste kant en blijft ’s avonds lang bij hem.
Een week later (we zijn inmiddels drie weken na het overlijden van zijn vrouw) volgt weer een piekertje. De huisarts komt op bezoek en wil weten hoe het is.
“Gaat het alweer een beetje?” Nee, het gaat niet en de oude man zegt dat hij nog steeds zo moet huilen en nergens zin in heeft. Maar let op! Daar heeft de huisarts een briljante oplossing voor.
Hij schrijft een recept uit voor antidepressiva. Wat zal de oude man daar van opknappen! Deze man die in zijn 84 jaar nog geen depressief moment heeft gehad en een levensgenieter is krijgt antidepressiva. Gelukkig is hij zeer bij de tijd en het recept gaat in de prullenbak.
Blijkbaar moet je tegenwoordig drie weken na een groot verlies alweer lachen en vrolijk zijn. Voor rouw is geen tijd meer.
Daar zullen die ouders van die soldaat vast anders over denken.
Cornette's Wereld
Van mij. Voor mij.
Potverdrie, dat is zo lekker makkelijk. Fijn dat jullie oude man zoveel wijsheid heeft om het recept weg te gooien.Rotjongens die zoiets doen!!!!!
Soms kom je dingen tegen die je verbijsterd achter laten. Dit is er een van. Verdriet verwerken met een pilletje.
oh wat ontzettend erg. Ik zou willen dat die jongens dit lezen en die wijze oude man komt er wel of is er al, maar nu is het even zwaar @%^$#. (*%$#@!!! Sterkte is het weinige wat ik tikken kan.
(stil)
(Ik val hier via Fialas een beetje naar binnen) Wat dom van zo’n huisarts. Ik slik zelf anti-depressiva en weet er dus wel wat van.
Arme man.
Wat een sukkel, die huisarts. Je mag nog blij zijn dat die gek geen paracetamolletjes tegen de ergste zielepijn voorschrijft.
Zoals je al zegt: rouw heeft gewoon zijn tijd nodig. Dat moet je niet onderdrukken met medicijnen.
dit is dan weer een verhaal dat wel waar moet zijn, zo schrijnend is het. in wat voor wereld leven we: voor alles een pil zodat we maar allemaal lekker gemiddeld zijn, geen grote vreugde, geen groot verdriet, lekker gemiddeld.
vreselijk wat die man moet meemaken in korte tijd……
erg hé..
der is simpel geen tijd meer voor die man en zijn verdriet..
mijn maag keert zich om cornette.. en het wordt alleen maar erger:-(
belachelijk! Als je lang samen bent geweest en ook nog met je ‘big-love’ dan duurt dat volgens mij een leven lang om erover heen te komen. Mijn moeder is net mijn vader verloren, ze voelt zich ellendig! Ik ben mijn partner verloren, ik voel me ellendig! Wat een lul die arts. Gelukkig dat hij dat recept heeft weggegooid! Treuren mag! En moet mogen!
dit doet me ook denken aan die regeling waarbij een werknemer 3 dagen klein verlet krijgt bij het overlijden van een ouder, 1 dag bij het overlijden van een broer of zus. Alsof 1 of 3 dagen iets betekenen kan voor iemand met groot verdriet. En toch verwacht de maatschappij dat je na korte tijd weer ‘actief’ meedraait. ongelooflijk.
Wat een indrukwekkend verhaal. En wat ongelooflijk van zo’n huisarts. Ik ben onder de indruk van de oude man, dat hij zijn leven in eigen hand neemt en houdt. Ik hoop dat hij op zijn eigen tempo zijn lief zal herdenken en gedenken.
Instant geluk. Het wegslikken van pijn. Het negeren van noden. Het ontkennen van zijn.
Gelukkig hebben we elkaar nog.
Word stil van je log
Soms komen er wel heel veel onbegrijpelijke dingen ineens…Overlijden, missen, overval, tranen…en dan zo’n huisarts…
Kandelaar in de kamer
Drie kaarsen
Lichten, flakkeren
Voor hen
die ik niet ken
Die even in mijn gedachten zijn
Met het licht
Wens ik kracht
In het schijnsel
Mogen ze er zijn
Plaus
Een heel goed stuk, hard maar realistisch helaas…
Kwam even langs, “gewoon” om je even te zien, je gedag te zeggen…
ja rot is dat… in plaats van een luisterend oor en begrip krijg je een vracht pillen… alsof ze je de mond en het verdriet willen snoeren.
Charisma
Een overval kan helaas altijd gebeuren, zeker als je ouder bent. Helaas.
Dokters willen alles oplossen met pillen, daar verdienen ze dan weer aan! Schande.
ze hebben hem overvallen en niet eens gefilmd?